7. Nowe fakt (brak innego pomysłu na tytuł)

Hejka! To znowu ja! W sumie to nigdy nie wiem co mam pisać na wstępie... Mniejsza z tym. Powoli zbliżam się do końca moich zapasowych rozdziałów, a mam ich jeszcze trzy, nie licząc tego. Później między notkami będą pojawiać się większe odstępy, głównie z powodu szkoły. Będę się starała pisać jak najczęściej, ale nic nie obiecuje. Na koniec wstępu pragnę podziękować wszystkim tym co to czytają i komentują! Nie wiecie ile takiej mnie radości daje świadomość że są osoby, którym podoba się to co piszę! Tym wszystkim osobom dedykuje rozdział. Ale się rozpisałam. O.o No nie będę już was zanudzać. Miłego czytania!

Wieczorem w kawiarni patch Yoh, jego wesoła gromadka i Silva odpoczywali. Znaczy się członek rady siedział załamany przy stole z głową na blacie. Atmosfera nie była przyjemna. Nawet Choco odechciało się żartować.
-To Silva, może nam coś wyjaśnisz?- "zaproponowała" Anna.
Sliva tylko ciężko westchnął i podniósł głowę.
-Yami to pół demon. Jest córką starożytnego księżycowego demona. W sumie to już koniec świata. Yami umie dokładnie to co Hao. 1000 lat temu się poznali i na wspólnych treningach opanowali gwiazdę jedności. Później Radzie udało się zapieczętować ją w siedzibie. Ale jak widać została uwolniona. Gdy przy samym Hao był nikły cień szansy na wygraną, to teraz już po nas.- oznajmił po czym znowu padł na stół.

W obozie na skraju Dobie wszystko ucichło. Mimo to wielkie ognisko w centrum nadal się paliło. Siedział przy nim chłopak. Wpatrywał się w wesoły taniec płomieni. Z jednego z namiotów wyszła dziewczyna i usadowiła się niedaleko.
-Wreszcie cisza i spokój- westchnęła i rozejrzała się po opustoszałym obozie.
Po tym jak wszyscy poszli spać robiło się tu naprawdę przyjemnie i spokojnie.
-No... czasem też mam dosyć tego gwaru.- mruknął i spojrzał na towarzyszkę.
Dziewczyna wesoło się uśmiechnęła. Wtedy obok nich pojawiła się jeszcze jedna osóbka. Była to kobieta z długimi bond włosami i w złotej sukni. W rękach trzymała spore pudło. Przysiadła się do nich i obdarzyła ciepłym uśmiechem.
-Tamamo! Dawno się nie widzieliśmy!- wyprostował się szaman i odwzajemnił uśmiech.
-Witaj Hao! Trochę czasu minęło od naszego ostatniego spotkania.- przywitała się ciepło kitsune.
-No to skoro się przywitaliście to co tam Tamamo masz w tym pudle.- zapytała prowadzona ciekawością Yami.
-A to dla ciebie podobno.
Dziewczyna wzięła pudło. Było dość duże i ciężkie. po bokach miało zrobione otwory. Jak na ... zwierzę. Yami powoli zdjęła wieko, po czym szybko je zasunęła. Położyła pudełko na ziemi i ponowie odsunęła pokrywę. Z kartonu wyjrzał mały futrzasty biały łepek.
-Husky?- zdziwił się Hao.
-Nie... to wilk... wilk polarny.- szepnęła dziewczyna kucając obok zwierzaka.
-Podobno to prezent od twojego ojca- oznajmiła Tamamo.
-Od ''ojca''!- prychnęła dziewczyna.
-Przynajmniej wiesz że o tobie pamięta.
-Taaa... jak chce mnie mnie udobruchać to niech mi jeszcze da kolczyki do kompletu z bransoletkami i naszyjnikiem. Jeden ma być ozdobiony ametystami a drugi szafirami.- rozmarzyła się dziewczyna.
Potem usiadła z powrotem na miejsce, a wilczek wgramolił jej się na kolana.